Dit oude boekje (168 p., derde druk 1964) las ik omdat ik
wel weer eens zin had in een ouderwetse speurder en omdat het verhaal zich
volgens de achterflap in Den Haag afspeelt.
Ach, voor de coleur locale had ik het niet hoeven lezen, want die zit er nauwelijks in. Veel verder dan dat er een kioskjuffrouw in de Lindenlaan wordt vermoord, een actrice in de schouwburg, en dat een van de personages in Wassenaar woont, komt dat niet.
Ook qua speuren viel het boekje eigenlijk een beetje
tegen. Zoals ik vaker ben tegengekomen in oudere Nederlandse detectives wordt
van het begin af aan duidelijk gemaakt dat erg belangrijk is wie op welk
tijdstip waar was en hoe de indeling van het gebouw waar de moord zich afspeelt
(in dit geval dus de schouwburg) is, omdat later zal blijken wie zich dus
ongezien van en naar de plaats delict heeft kunnen begeven. Op zichzelf is dit
niet zo erg en best wel amusant, maar ik had er deze keer moeite mee me een
voorstelling van de plattegrond te maken, begreep de beschrijving niet goed,
dus kon ik er niet zo veel mee. Wat in zekere zin erger was, was dat het
verhaal iets over de helft van het boekje niet meer wordt verteld aan de hand
van de speurdersactiviteiten van rechter-commissaris Kerling en gerechtelijk
deskundige Bertil , maar gewoon uitgelegd: “Wat gebeurde in deze drie fatale
dagen, is het volgende.” (p. 110) Een
vreemde wending in het verhaal die me aanvankelijk wat irriteerde: waarom ging
het niet verder zoals het hoort, met een uiteenzetting door de speurders van
hoe ze beredeneerd hadden wat er precies was gebeurd? Gelukkig verdween mijn
irritatie al lezende, want Corsari vertelt in dit deel van het boekje niet
chronologisch wat er gebeurde, maar aan de hand van de belevenissen van de
verschillende personages, waardoor ze uiteen zet hoe de gebeurtenissen in
elkaar hebben kunnen grijpen. Dat was dan toch wel weer goed gedaan en hierdoor
werd het boekje aan het eind nota bene nog echt spannend J. En ik vond het een slimme zet van Corsari dat tegen
het einde van het boekje blijkt dat het dan inmiddels sympathiek geworden
personage (dit is eigenlijk een verklapper, maar vooruit maar, ik verwacht niet
dat dit boekje nog een grote schare lezers krijgt) Alex Hovaard assistent van
Bertil zal gaan worden. Dat maakt zelfs een beetje nieuwsgierig naar het
volgende avontuur van die twee…
Ach, voor de coleur locale had ik het niet hoeven lezen, want die zit er nauwelijks in. Veel verder dan dat er een kioskjuffrouw in de Lindenlaan wordt vermoord, een actrice in de schouwburg, en dat een van de personages in Wassenaar woont, komt dat niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten