Op mijn tweede festivaldag zag ik maar één film, en helaas niet zo'n beste:
Matei Child Miner
– van Alexandra Gulea – 80’
IFFR
beschrijving:
Het jongetje Matei woont in Roemenië, bij zijn opa. Zijn ouders zijn naar Italië om daar te werken. Na een ruzie gaat Matei weg bij zijn opa. Een zachtaardige, schrijnende en prachtig gedraaide film over illusies en teleurstellingen van de kindertijd en van het leven in het algemeen. Genomineerd voor The Big Screen Award.
Het jongetje Matei woont in Roemenië, bij zijn opa. Zijn ouders zijn naar Italië om daar te werken. Na een ruzie gaat Matei weg bij zijn opa. Een zachtaardige, schrijnende en prachtig gedraaide film over illusies en teleurstellingen van de kindertijd en van het leven in het algemeen. Genomineerd voor The Big Screen Award.
Het fictiedebuut van documentairemaakster Alexandra Gulea
gaat over de 11-jarige Matei, die al jaren bij zijn grootvader woont omdat zijn
ouders in Italië zijn gaan werken. Door een vergissing wordt de jongen ten
onrechte van school gestuurd. Zijn altijd begripvolle grootvader reageert
onverwacht agressief. Matei vlucht naar Isidor, een herder die in de heuvels
werkt. Een bezoek aan het Natuurhistorisch Museum in Boekarest verandert zijn
leven, al krijgt hij na terugkomst in zijn eigen stad meer verandering te
verstouwen dan hij zich gewenst had. Als zijn moeder uit Italië overkomt om de
jongen mee te nemen, weigert hij te vertrekken. Zijn toekomst ligt in Roemenië,
vindt Matei.
Gulea filmt in mooie, rustige composities en vindt schoonheid en zelfs humor op de meest grauwe plekken. Alleen al haar scherpe oog voor de schoonheid van zowel stads- als natuurlandschappen maken de film tot een bijzondere toevoeging aan de Roemeense filmproductie van de laatste jaren.
Eigen indruk:
Hm, die laatste alinea hierboven klopt wel: zelfs de lelijkheid van het arme Roemenië wordt in deze film mooi in beeld gebracht, en de muziek vond ik trouwens ook heel mooi. Maar verder is het een echte festivalfilm – wat in mijn ogen geen compliment is. De film is langzaam en zoomt vol in op onbetekenende details. Geregeld wordt een bijzonder camerastandpunt ingenomen wat, als het goed en op het goede moment gebeurt, betekenisvol kan zijn, maar in deze film vooral nogal gekunsteld overkomt. Daarbij stelt het verhaal niet veel voor en het wordt ook nog eens wat warrig verteld. Jammer, al halverwege bedacht ik dat ik misschien toch beter voor de film van David Verbeek had kunnen kiezen – of die ook zou zijn tegengevallen, blijft nu de vraag ;-)
Gulea filmt in mooie, rustige composities en vindt schoonheid en zelfs humor op de meest grauwe plekken. Alleen al haar scherpe oog voor de schoonheid van zowel stads- als natuurlandschappen maken de film tot een bijzondere toevoeging aan de Roemeense filmproductie van de laatste jaren.
Eigen indruk:
Hm, die laatste alinea hierboven klopt wel: zelfs de lelijkheid van het arme Roemenië wordt in deze film mooi in beeld gebracht, en de muziek vond ik trouwens ook heel mooi. Maar verder is het een echte festivalfilm – wat in mijn ogen geen compliment is. De film is langzaam en zoomt vol in op onbetekenende details. Geregeld wordt een bijzonder camerastandpunt ingenomen wat, als het goed en op het goede moment gebeurt, betekenisvol kan zijn, maar in deze film vooral nogal gekunsteld overkomt. Daarbij stelt het verhaal niet veel voor en het wordt ook nog eens wat warrig verteld. Jammer, al halverwege bedacht ik dat ik misschien toch beter voor de film van David Verbeek had kunnen kiezen – of die ook zou zijn tegengevallen, blijft nu de vraag ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten