Een nacht om te vliegeren – Renate Dorrestein

Dit boek (151 p.) was ooit het eerste van Renate Dorrestein dat ik ooit last en ik vond het indertijd helemaal geen goed boek. Gelukkig was in indertijd nog geen bookcrosser, dus bleef het boek in m’n kast staan tot ik door het lezen van Voor alles een dame wél enthousiast raakte over deze schrijfster en nu zelfs een groot fan ben. Hoog tijd dus om Een nacht om te vliegeren te herlezen. Zou het nu wel bevallen?
Nou ja, best wel. Een raar maar aardig verhaal, waarvan ik af en toe het taalgebruik niet erg sterk vond omdat ik het niet bij de personages vond passen; het was wat te grof (ik heb helaas geen geeltje bij een voorbeeld hiervan geplakt). Daarnaast zit het verhaal wel goed in elkaar en worden de draadjes van wat
er nu is gebeurd waardoor Asa en haar vader en moeder  zo zijn geworden als ze zijn langzaam losgeknoopt. Maar er blijven ook wel wat losse draadjes hangen. Zo wordt wel steeds duidelijker dat Asa haar herinneringen (bewust of niet?) vervalst, maar wordt niet duidelijk hoe Alex nu echt verdwenen is – toch niet al vliegerend, zoals Asa stelt, neem ik aan? Het is niet heel belangrijk, maar wel een beetje jammer, want daardoor komt dit verder goed geconstrueerde  en fantasievolle verhaal niet helemaal rond. In zoverre leek Een nacht om te vliegeren me een beetje een beginnersboek, maar dat is het niet helemaal, want het is de vierde roman van Dorrestein. Conclusie: zeker leuk om te lezen, maar geen topper.