Donna Leon – Nobilità

Ja, ik ben wel eens kritisch geweest over Leon, maar ik moet m’n mening langzamerhand toch herzien. Ze schrijft gewoon best lekkere detectives. Daarbij speelt mee dat in dit boek (199 p.,  vertaling Els Franci-Ekeler) het privéleven van commissaris Brunetti niet echt een prominente rol speelt en ik al gewend ben aan de uitweidingen over het Italiaanse eten. Daar tussendoor is dit gewoon een goed en spannend verhaal over het lijk van een bijna twee jaar geleden ontvoerde Venetiaanse jongen ‘van nobel bloed’. Wat is er gebeurd na de ontvoering, en wie heeft dat op z’n geweten? Brunetti komt er keurig achter, zij het wat traag omdat hij de aanwijzigen over het rookgedrag van de jongen en zijn plotselinge ziekte niet hoog op z’n prioriteitenlijstje zet. Maar hij komt er uit. En ik ben er inmiddels ook al aan gewend dat dat bij Leon nooit tot gerechtigheid leidt, dus daar denk ik met Vonnegut dan maar over: so it goes :-)