Blanche en Marie – Per Olov Enquist

Van Enquist las ik eerder Het bezoek van de lijfarts, dat ik geweldig vond (zie http://monalisa.weblog.nl/boek-verslag/het-bezoek-van-de-lijfarts-uit-jaartotaal-7156-p/ ), en De vijfde winter van de magnetiseur, dat ik redelijk goed vond (zie http://monalisa.weblog.nl/boek-verslag/de-vijfde-winter-van-de-magnetiseur-uit-jaartotaal-11266-p/ ). Maar dit boek (vertaling Cora Polet) kon me helaas totaal niet bekoren, dus ik heb het lezen na 68 bladzijden opgegeven. Het boek zou gaan over Marie Curie en Blanche Wittman, voormalig patiënt van het Salpêtrièreziekenhuis en Charcot , en later assistente/vriendin van Marie (dat laatste is als ik het goed begrijp door Enquist verzonnen). Het lijkt me erg interessant om meer te weten te komen over het leven van Marie Curie en over de zieken en de behandelingen van Charcot, maar
ik heb de hoop opgegeven dat ik daarover door het lezen van dit boek wijzer word. Het is me te zweverig en te onsamenhangend. Ter illustratie twee citaten:
“Eén moment ziet ze het gezicht van Blanche en begrijpt dat deze wanhopig en doodsbang is, als een verlaten kind. Waarom weet ze niet. Het moment van vrijheid! En vervolgens een leven lang op jacht naar dit moment, als de jacht van de verslaafde naar de herinnering aan de eerste roes, de jacht, de droom, om dat moment terug te vinden, de vlucht naar achteren, de jacht! de jacht! en nooit zal ze de weg terug vinden.” (p. 58)
“Ze moest het Salpêtrière op 11 juli 1884 verlaten. Dan verdwijnt ze uit het verhaal, of ze gaat erin op. Wat er gebeurt, is dat iemand weggaat, beiden verlaten in zekere zin het verhaal en vangen het aan.” (p. 59).
De liefde is het thema van het boek (Charcot zou van Blanche hebben gehouden, Blanche wellicht van Marie, en Marie van een getrouwde man) onder het motto: "Wie kan de liefde verklaren? Maar wie zouden we zijn, als we het niet probeerden?" Helaas voelde ik geen liefde in dit boek, dus raakte ik ook niet geïnteresseerd in Enquist’s poging tot verklaring L