Lyrische Data 5’
IFFR beschrijving:
Digitale beelden verblijden ons net als de vroege nitraatfilms: door te verschijnen en verdwijnen. Incomplete databestanden hebben hun eigen esthetica. Voorfilm bij Tributes - Pulse.
Net als oude nitraatfilms zijn digitale bestanden kwetsbaar. Zo kunnen datafiles gecorrumpeerd raken, waardoor er bij het downloaden iets mis gaat. Het resultaat kan zijn eigen schoonheid opleveren. Elias Heuninck gebruikt in zijn korte film Lyrische Data een incomplete download van Peter Delpeuts found footage-film Lyrisch Nitraat (1991) voor een bespiegeling over de kracht van beelden.
Eigen indruk:
Ik dacht dat dit een filmpje met veel enen en nullen zou zijn, maar het waren filmfragmenten uit de tijd van de stomme film, waaraan op steeds wisselende plaatsen blokjes ontbraken. Klassieke muziek erbij, zoals dat hoort bij stomme film. Erg mooi. Korte film zoals korte film hoort te zijn.
IFFR beschrijving:
Digitale beelden verblijden ons net als de vroege nitraatfilms: door te verschijnen en verdwijnen. Incomplete databestanden hebben hun eigen esthetica. Voorfilm bij Tributes - Pulse.
Net als oude nitraatfilms zijn digitale bestanden kwetsbaar. Zo kunnen datafiles gecorrumpeerd raken, waardoor er bij het downloaden iets mis gaat. Het resultaat kan zijn eigen schoonheid opleveren. Elias Heuninck gebruikt in zijn korte film Lyrische Data een incomplete download van Peter Delpeuts found footage-film Lyrisch Nitraat (1991) voor een bespiegeling over de kracht van beelden.
Eigen indruk:
Ik dacht dat dit een filmpje met veel enen en nullen zou zijn, maar het waren filmfragmenten uit de tijd van de stomme film, waaraan op steeds wisselende plaatsen blokjes ontbraken. Klassieke muziek erbij, zoals dat hoort bij stomme film. Erg mooi. Korte film zoals korte film hoort te zijn.
Tributes – Pulse 65’
IFFR beschrijving:
IFFR beschrijving:
Voor zijn meest recente eerbetoon aan filmmateriaal in ontbinding heeft de Amerikaanse filmmaker Bill Morrison de handen ineengeslagen met Simon Christensen. Deze Deense muzikant brengt hulde aan vier Amerikaanse componisten: Charles Ives, Conlon Nancarrow, Steve Reich en Trent Reznor.
In muziek is een puls de hartslag van een compositie, maar een puls hoeft niet per se regelmatig te zijn. De Deense componist Simon Christensen bestudeerde het gebruik van puls bij vier moderne Amerikaanse componisten: Charles Ives, Conlon Nancarrow, Steve Reich en Trent Reznor. Tributes - Pulse is zijn hommage aan deze componisten. Bill Morrison is verantwoordelijk voor het beeld: beschadigde found footage-beelden, die zo hun eigen puls (en schoonheid) hebben.
Eigen indruk:
Deze film had hetzelfde principe als Lyrische Data, maar dan analoog, dus niet met blokjes maar met vervormingen en vlekken die het beeld vertroebelden. In het begin was er meer troebel dan zichtbaar, en dat
duurde vrij lang, vond ik. In de loop van de film werden de beelden herkenbaarder en leuker om naar te kijken. Het ging ook allemaal erg mooi samen met de muziek. Jammer dat alles zo’n beetje in de ‘kleur’ was van zwart-witfilm, dus bruinig, gedekt oranje en dergelijke. Beetje saai. Vervolgens kwamen er plotseling geheel ongeschonden beelden van een havengebied met zware industrie: mooie kleuren (blauw water, rode hijskranen), maar alles wat in beeld kwam was eigenlijk lelijk. Ook was me niet duidelijk waarom deze beelden bij deze film hoorden. Nou ja, al met al was het toch interessant om te bekijken.In muziek is een puls de hartslag van een compositie, maar een puls hoeft niet per se regelmatig te zijn. De Deense componist Simon Christensen bestudeerde het gebruik van puls bij vier moderne Amerikaanse componisten: Charles Ives, Conlon Nancarrow, Steve Reich en Trent Reznor. Tributes - Pulse is zijn hommage aan deze componisten. Bill Morrison is verantwoordelijk voor het beeld: beschadigde found footage-beelden, die zo hun eigen puls (en schoonheid) hebben.
Eigen indruk:
Deze film had hetzelfde principe als Lyrische Data, maar dan analoog, dus niet met blokjes maar met vervormingen en vlekken die het beeld vertroebelden. In het begin was er meer troebel dan zichtbaar, en dat
Twilight Portrait 105’ 18.30-20.15
IFFR beschrijving:
Een jonge vrouw uit de middenklasse belandt in vreselijke problemen, waardoor haar saaie bestaan op zijn kop wordt gezet en daardoor echter lijkt. Een zeer controversieel sociaal-existentieel drama over het afbreken en opnieuw opbouwen van identiteit. En over liefde die misschien het volledige tegendeel is van romantiek.
Een vriendin van Marina omschrijft haar als een gelukkige vrouw. En zo lijkt het ook. Ze is getrouwd, heeft een mooie flat, leeft comfortabel in de middenklasse en heeft een interessante baan als sociaal werker. Wat men dan niet weet, is dat Marina net is verkracht door drie politieagenten. Ze ondergaat een karakterverandering en wordt een vreemde versie van zichzelf.
Ze worstelt als mens - en als vrouw- met existentiële vragen over de maatschappij. Die blijkt corrupt, keihard en ronduit vijandig. Bij het verwerken van haar trauma en het hervinden van haar identiteit, werpt ze zich voor de voeten van een van de daders. Is het wraak, zelfafstraffing, of zoekt ze, met haar werkkennis, naar de wortels van diens wrede gedrag?
Met een minimaal budget en voornamelijk niet-professionele acteurs heeft debutante Angelina Nikonova een wellicht controversieel, maar intrigerend en geloofwaardig sociaal drama afgeleverd, vol grauwe omgevingsbeelden die de stemming en het thema visueel onderschrijven.
Eigen indruk:
De titel verwijst naar een instellingsmogelijkheid van een digitaal fototoestel dat de vrouwelijke hoofdpersoon van deze film in een impuls koopt van een man die om geld verlegen zit. Later maakt ze er bij twilight een portret mee van de politieman bij wie ze, ook al in een impuls, is ingetrokken. En die haar in het begin van de film heeft verkracht. Vreemd. De man en/of zijn collega’s hadden eerder ook al een meisje verkracht. Het komt erop neer dat dit een film is waar van alles in zit, behalve een voor mij begrijpelijk verhaal. Misschien zoekt de vrouw – die blijkens haar toespraakje op haar verjaardagsfeestje leeft in een vrienden/familiekring waarin iedereen elkaar bedriegt – iemand waar ze niets van verwacht? Dat zou kunnen, maar het is hoe dan ook wel een heel mistroostig geheel. Wel intrigerend, maar toch een film die van mij wel een wat duidelijker lijn had mogen hebben.
Een jonge vrouw uit de middenklasse belandt in vreselijke problemen, waardoor haar saaie bestaan op zijn kop wordt gezet en daardoor echter lijkt. Een zeer controversieel sociaal-existentieel drama over het afbreken en opnieuw opbouwen van identiteit. En over liefde die misschien het volledige tegendeel is van romantiek.
Een vriendin van Marina omschrijft haar als een gelukkige vrouw. En zo lijkt het ook. Ze is getrouwd, heeft een mooie flat, leeft comfortabel in de middenklasse en heeft een interessante baan als sociaal werker. Wat men dan niet weet, is dat Marina net is verkracht door drie politieagenten. Ze ondergaat een karakterverandering en wordt een vreemde versie van zichzelf.
Ze worstelt als mens - en als vrouw- met existentiële vragen over de maatschappij. Die blijkt corrupt, keihard en ronduit vijandig. Bij het verwerken van haar trauma en het hervinden van haar identiteit, werpt ze zich voor de voeten van een van de daders. Is het wraak, zelfafstraffing, of zoekt ze, met haar werkkennis, naar de wortels van diens wrede gedrag?
Met een minimaal budget en voornamelijk niet-professionele acteurs heeft debutante Angelina Nikonova een wellicht controversieel, maar intrigerend en geloofwaardig sociaal drama afgeleverd, vol grauwe omgevingsbeelden die de stemming en het thema visueel onderschrijven.
Eigen indruk:
De titel verwijst naar een instellingsmogelijkheid van een digitaal fototoestel dat de vrouwelijke hoofdpersoon van deze film in een impuls koopt van een man die om geld verlegen zit. Later maakt ze er bij twilight een portret mee van de politieman bij wie ze, ook al in een impuls, is ingetrokken. En die haar in het begin van de film heeft verkracht. Vreemd. De man en/of zijn collega’s hadden eerder ook al een meisje verkracht. Het komt erop neer dat dit een film is waar van alles in zit, behalve een voor mij begrijpelijk verhaal. Misschien zoekt de vrouw – die blijkens haar toespraakje op haar verjaardagsfeestje leeft in een vrienden/familiekring waarin iedereen elkaar bedriegt – iemand waar ze niets van verwacht? Dat zou kunnen, maar het is hoe dan ook wel een heel mistroostig geheel. Wel intrigerend, maar toch een film die van mij wel een wat duidelijker lijn had mogen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten