Totdat de dood ons scheidt – Elizabeth George

Na de misser met Nicci Gerrard had ik zin in een wél spannend boek, en George is dan meestal een goede kandidaat. En met dit boek (327 p.; vertaling Coby de Groot) had ik het goed getroffen. Het bleek – tot mijn verbazing – het eerste boek uit de Lynley-serie te zijn. Tot mijn verbazing, want hier is St. James net met Deborah getrouwd en heeft Lynley daar luddevuddu over. Terwijl bij mij stond dat hij ooit Deborah dropte voor Helen. Nou ja, de liefdesperikelen tussen deze vier personages zijn voor mij niet de aantrekkingskracht van de serie. Ze vormen wel een aardige achtergrond, zo lang George er niet teveel over uitweidt, tenminste. Dan kan er lekker gespeurd worden. Dat lukt in dit boek prima en het verhaal achter de nogal gruwelijke moord die is gepleegd is bepaald aangrijpend. Daar komt dan nog eens bij dat in dit boek het team Lynley-Havers z’n prille begin doormaakt. Havers wordt in al haar onaantrekkelijkheid, botheid en gefrustreerdheid uitstekend neergezet, en blijkt wonderwel  en ook wel haars ondanks met de elitaire Lynley te kunnen werken.  Al gaat dat beslist niet van een leien dakje en heeft het boek zelfs min of meer een open einde wat betreft de vraag of Havers zich in Lynley’s ogen voldoende heeft bewezen om te voorkomen dat ze wordt teruggezet in de straatdienst. Het boek maakte me daardoor zo nieuwsgierig naar het vervolg van deze relatie dat ik onmiddellijk naar de bieb ben gegaan om het volgende deel te halen J
PS Nog een aardigheidje. Ik begin steeds meer door te krijgen dat George af en toe aan literaire citaten doet. In dit boek mompelt Lynley op p. 80: “Het vreemde incident van de hond in de nacht”. Hm? Dat boek is toch van later datum (Tot de dood ons scheidt is van 1985). Even gegoogled, dus, en het blijkt een zinsnede uit een Sherlock Holmesverhaal: Silver Blaze. Leuk, dat moet ik dus ook maar eens lezen…