Outside of a cat, a book is woman's best friend. Inside of a cat it's too dark to read


woensdag 30 november 2011

Het leven is verrukkulluk – Remco Campert

Een leuke keuze (163 p.) voor Nederland leest, dit jaar. Dit schreef ik erover naar de boekgrrls:
“Ik heb me er ook mee geamuseerd, vond het geloof ik leuker dan toen ik hetals puber las. Had ook geen morele oprispingen, want zo is/was het leven als je jong bent,toch? Een beetje blaaskakerig interessant doen, je opstellen alslevensgenieter en als je je ergens toch zorgen over maakt, dat vooral nietlaten merken, want dat hoort niet, het leven is immers een feest... Als je het zo bekijkt, zou de titel dus ook wel ironisch bedoeld kunnen zijn.
Al vond ik het verhaal niet veel om het lijf hebben, ik genoot van de humoren de taalvondsten. Twee, vanwege hun dubbelzinnigheid, hele mooie vond ik'seksjuweel' en 'viesziek'.
En het stukje over Kees en Rosa vond ik ook leuk. Het is iets wat me vroegertotaal is ontgaan, omdat ik
Kees de jongen niet gelezen had (nog steedsniet, trouwens). Ik zal het stukje toen dus waarschijnlijk net als Tjeerd'met volmaakt onbegrip' tot me hebben genomen. Maar door alle mails die ikhier in de loop der jaren over dat boek en hun hoofdpersonen voorbij hebzien komen, kan ik nu wel plaatsen. En ik maak er maar uit op dat Campertook een bewonderaar was en dat ik het boek toch eigenlijk ook eens een keermoet gaan lezen...”

En daar voeg ik hier nog een paar citaten aan toe:
“Een van de grijsaards die zich rond de vijver ophield, viel met een plomp in de plomp. Hij had een eend willen pakken. Het gevogelte vluchtte alle kanten uit. De grijsaard klauterde tegen de kant op en legde zich lachend in het gras te drogen.” (p. 10)
 “Het was een in gouden prachtlijst gevat zich op een heidelandschap. Op de voorgrond een herder met zijn kudde. Een van de schapen trachtte achter de lijst te verdwijnen.  Aan de einder ging met veel misbaar van kleuren de zon onder. De hond van de herder snuffelde wantrouwig aan de handtekening van de maker van het schilderij, ene Johannes Blaarkop.” (p. 123)
 “Een mooi gepoetst en geborsteld tuintje, paden en perkjes afgezet door schuin in de grond geplaatste bakstenen. En bloemen zoals ze op de pakjes met zaad staan afgebeeld. Op de paden kiezels, iedere dag met zorg een voor een onder de kraan gehouden en afgespoeld.” (p. 130)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten