Maaierstijd – Terry Pratchett

Ha, het was leuk om na zo’n tijd weer eens een Diskworldboek (235 p., vertaling Venugopalan Ittekot) te lezen. In het begin was ik even bang dat ik hier overheen gegroeid zou zijn of zoiets, want het verhaal sprak me niet gelijk aan en de humor was wel leuk, maar ook een beetje flauw. Maar gelukkig kwam ik al weer snel in de juiste stemming en toen genoot ik weer als vanouds. Zoals vanouds staat dit boek weer vol van de originele gedachten en grappen, en ook weet er Pratchett desondanks weer een verhaal van te maken dat je raakt.  In dit geval omdat de Dood uit z’n functie wordt gezet, een aards leven krijgt en dan een zwak blijkt te hebben voor een andere mens. Hoe verzin je het, en hoe maak je er een goed verhaal van? Ik denk dat alleen Pratchett dat weet…