Little House in the Big Woods – Laura Ingalls Wilder

Dit boekje (237 p.) trof ik tijdens m’n vakantie in Frankrijk onverwacht in de boekenkast van de kampwinkel. Leuk, want vroeger was ik gek op de kleine-huis-serie, en sinds de EO daar min of meer mee op de loop is gegaan wilde ik er iets van herlezen om te kijken of de boekjes nu echt te christelijk zijn om nog aan te spreken. Dat bleek niet het geval. Natuurlijk, Laura groeit op in een christelijk gezin, en dat bracht indertijd (ongeveer 1870, 1880) wat strengere regels mee dan tegenwoordig. Maar ook is duidelijk dat het gezin niet orthodoxer is dan gebruikelijk in die tijd. Zo vertelt Laura’s vader zijn kinderen een hilarisch verhaal over de verstoring van de zondagsrust door hun opa, die is opgegroeid in een tijd waarin die rust nog veel strenger in acht werd genomen

dan ten tijde van Laura’s jeugd.  Laura is dan blij dat het in haar tijd niet meer zó erg is, maar desondanks heeft ze een enorme hekel aan de zondag omdat die vanwege het nietsdoen zo ontzettend saai is. Verder begrijp ik heel goed dat dit boekje me indertijd aansprak: het gaat immers over hoe je als pioniersgezin overleeft in het grote bos en het barre klimaat dat daar heerst. Het komt er op neer dat gedurende de hele zomer wordt gewerkt aan het aanleggen van voorraden voor de winter, en daarbij wordt vrijwel alles zelf gedaan: kaas gemaakt, huiden geprepareerd, ahornhars opgevangen, vlees gerookt, groenten geteeld en ingemaakt en zelfs kogels gegoten. Dit soort dingen blijf ik interessant vinden om te lezen, dus misschien ga ik nog wel eens op zoek naar deel twee van de serie ;-).