Enige tijd geleden las ik Speeldrift van Juli Zeh en ik vond dat eigenlijk maar een bar moeilijk boek. Ik dacht dus niet dat ik snel nog iets van haar zou lezen, al bleef het idee me wel trekken omdat ze ‘filosofische misdaadromans’ zou schrijven. Speeldrift vond ik niet echt aan die beschrijving voldoen, maar toen ik in de bieb op de achterkant van Vrije val (260 p., vertaling Hilde Keteleer) zag staan dat het een misdaadroman op niveau zou zijn, besloot ik toch nog een keer een Zeh te proberen. En daar ben ik erg blij om, want ik vond dit een heel bijzonder boek. En óók een prima misdaadroman J. En een bijzondere. Een kinderontvoering, een chantage, een moord. En een diepe liefde, een diepe vriendschap, een idyllisch viertal, dat desintegreert. Of was de vierde toch al niet zo gelukkig? En gefilosofeer over het wezen van de tijd, de vele-werelden-theorie en het toeval. Een mooie combinatie, en ook nog eens heel mooi geschreven.
Twee citaten:“Hij kiest een stoel naast een manshoge plant, die bij nadere beschouwing van plastic is en dus uit talloos vele planten bestaat. Het gewicht van de aarde heeft ze na miljoenen jaren platgedrukt tot een smerige substantie, tot de mens ver genoeg ontwikkeld was om die naar boven te halen en er kunsttakjes en –bladeren uit te persen.” (p. 60).
“de maan en de straatlantaarns vechten om de kleur van het licht” (p. 258)
“de maan en de straatlantaarns vechten om de kleur van het licht” (p. 258)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten